zondag, juni 12, 2005

Een gezellig bezoekje in Laak Centraal.

Den Haag 11 juni 2005 Ze gaan wat vaker de Wijk in die Raadsleden van ons. En dat wordt zeker op prijs gesteld. Flink wat bewoners namen de moeite om de discussie aan te gaan. En het ging zeker niet alleen over de hondenpoep op de stoep.

Op deze toch wel wat druilerige zaterdag was ons politieke forum toch wel haast bijna compleet. Hoewel de grote opkomst van Blauw op straat toch wel erg opviel. Er waren diepgaande discussies over het Referendum. Natuurlijk kwam de afstand Burger en Politiek wederom ter sprake. En de VVD nodigde ons als wijkbewoners uit voor een gesprek over het functioneren van de stadsdeelcommissie. Om de woorden van ene Niek Roozenburg te citeren 'Bloody Bullshit'. Hiermee omschreef hij de eenzijdige en slechts informatieve status van het overleg met de wijkbewoners. De gedachten gaan op om het overleg met de wijkbewoners een meer "bindende" status te willen geven. Zeker met de plannen van Ries Smits in het vooruitzicht waarbij door middel van een Burgerinitiatief-kring, buurtpanels en dergelijke slechts het college mogen adviseren. Daarnaast liet ene Marnix zich een tijdje ontvallen dat de huidige Inspraak maar eens flink ingedamd moest gaan worden. En dit zit de VVD niet zo lekker bleek uit hun reacties.

Maar dit alles terzijde en over tot de orde van de dag.

De dag werd door Leo Olffers (voorzitter Laak-Centraal) feestelijk geopend met het uitreiken van de Harry Potterprijs aan veel belovende jonge wijkbewoners. Hierbij speelde Jetta een centrale rol want zij deelde de prijzen uit. Daarna was het de beurt aan de uitreiking van de mooiste tuinprijs. En dat waren echte kunstwerken, die droomtuinen. De rest van de dag werd opgevuld met de rommelmarkt, informatiestandjes en vrolijke muziek.

Op weg naar huis fietste ik nog even langs een van die prijswinnende tuintjes. Onbewust moest ik hierbij denken aan die droomtuinen in de Dibbetsstraat, Moerwijk, Morgenstond, Bouwlust, Transvaalkwartier en elders die allemaal gesloopt gaan worden met het bijbehorende huis. De bewoners hebben slechts nog de prijs als herinnerring aan waar eens hun droomkasteel stond. En daar baal ik echt van !!!!

Tot overmaat van ramp barst de regen los en mijn regenpak ligt thuis. Dat rotweer toch!!!