DE WIJK ACHTER HET SPOOR

DE WIJK ACHTER HET SPOOR - Marcel E.R. Moen

Geboren ben ik in de wijk achter
het spoor, waar ik meer wilde voelen,
dan ‘t gebonden slijk, de smaak-verkrachter:
provisie voor veel fragile doelen.

Tussen straatnamen van grote schrijvers,
die mij leerden dromen, zonder daarbij
te sluiten mijn blauw-grijze kijkers.
Geluk liet mij kijken naar opzij.

De niet altijd nauwgezette normen,
van de ongeschoolde noeste handwerkman,
waardeerde ik na huis’lijke stormen,
die hij heldhaftig weer te boven kwam.

Vriendjes begleden de levensspiraal:
omhoog glij je niet, mits anders verteld.
De wijk levert af zijn horrorverhaal;
ouders onderling kennen enkel geweld.

Geboren, opgegroeid en volgroeid
in de wijk, gelegen achter het spoor.
Goed bedoelde intenties worden verknoeid,
waar na naiviteit haar maagd’lijkheid verloor.

God. Ongezien, ongehoord; toch bekoord?
Ingekrompen lichamen; waar bent U?
Bekrompen geesten, huich’len verstoord:
het water wordt vuur, wie blust hier nu?



bron: Poezie op Pootjes - R.G. Ruijs Stichting